Week 3

Bon dia! 

Ik heb weer een zeer leuke en indrukwekkende week gehad. Maandag begon ik weer met een vroege dienst op de spoed en deze dag was best wel rustig. Er was dan gelukkig even tijd om wat dingen door te nemen met collega’s en veel mee te kunnen lopen. Mijn collega’s verwachten wat ik dat wat ik zelfstandig kan dat ook doe. Ook kwam er iemand binnen met 2e graad brandwonden en ik heb deze dienst ook voor het eerst een open bot breuk gezien! Iemand die tijdens het werken een blok hout op ze been kreeg waardoor die zijn been brak. Heel zijn bot stak gewoon uit zijn been, wat lijkt me dat mega naar en pijnlijk.  In de middag na mijn stage heb ik afscheid genomen van Jan en Annebe die weer naar huis gingen. Erg jammer maar ik heb een mega leuke tijd met hun gehad, ze samen me overal mee naar toe waardoor ik een beetje een basis heb kunnen op bouwen. Echt hele lieve en relaxte mensen! Weetje dat hun ook gewoon met ze tweeën nog naar festivals gaan, haha mega gaaf toch!! Ik hoop dat ik dat later ook allemaal nog doe! Dinsdag had ik weer een vroege dienst en die dag heb ik 2 reanimaties mee mogen maken. Een oudere man die een hartinfarct had gehad en een baby’tje van 2 maanden die tijdens het slapen geen lucht meer kreeg. Ik was wel erg onder de indruk hoe goed mijn collega’s dan weten wat ze moeten doen en heel kalm blijven. Allebei moesten ze gereanimeerd worden maar daarna ook beademt. Je zag echt hoe goed het team samenwerkte. Allebei de patiënten zijn daarna naar de IC gegaan. Ik vind het wel jammer dat je er daarna niks meer van hoort. Ik was namelijk best wel benieuwd of patiënten het hadden overleefd of dat ze het niet hadden gered. Ik vraag het wel maar hun weten het meestal niet. Volgens een collega had het baby’tje een neurologische ziekte en zou die het waarschijnlijk niet gaan halen. Het klinkt raar maar ik vond het wel echt heel gaaf en indrukwekkend om de twee reanimaties mee te mogen maken ook al is het natuurlijk iets heel tragisch. Woensdag had ik nog een vroege dienst, er kwam een kindje binnen waar twee keer was overheen gereden met de auto. Het kind had een hardslag van zich zelf maar die verdween en het kind werd geïntubeerd om zo te worden beademt. Elke werkdag is best wel heftig en als ik thuis kom ben ik dood op van alle indrukken. De collega’s worden wel steeds vriendelijker des te mate ze je een beetje gaan leren kennen en dat is wel fijn! Donderdag heb ik lekker uit geslapen en ben ik even Sambil geweest dat is een groot winkelcentrum. In de avond heb ik gekookt voor Richard en Marije en hebben we samen gegeten. De volgende dag ben ik even naar Punda geweest. In de middag ben ik naar Kokomo beach geweest om even lekker te zwemmen en een boek te lezen in het zonnetje. Ohja, ik heb een vriend gemaakt! Zijn naam is Aiden en volgt een opleiding tot arts, hij loopt ook een paar weken mee op de spoed eisende hulp. Hij komt oorspronkelijk uit Curaçao zelf maar woont nu in de US in Michigan. Aiden spreekt ook alleen maar Engels. Zaterdag zijn we samen naar Santa Barbara resort geweest waar ik ook zijn vrienden waren. Was erg gezellig, we hebben een super groot stuk gezwommen, paar drankjes gedaan en een beetje gerelaxt. Zondag heb ik dit verslag geschreven en ben ik  met Marije naar de film Blackpanter geweest.  Alles goed dus met mij. Ik krijg al wel af en toe stiekem al een klein beetje heimwee. Je zit natuurlijk op een harstikke mooi eiland en het is ook echt genieten maar je begint wel te beseffen dat je hier voor een lange tijd blijft. Zo mis ik dus echt me koffie apparaat.... haha. Maar goed er staan al wel weer leuke plannen op voor van de week zoals duiken en de animalfarm. Papa komt ook al bijna weer langs en daar kijk ik ook wel naar uit misschien als ik hem lief opbel... neemt die het koffieapparaat even mee deze kant op? Trouwens met me lessen Papiamento gaat het de goede kant op! Ik kan al best wel goed dingen verstaan en ik kan al wel wat kleine dingetjes zeggen. Awel bon, mi ta bai drumi.

Danki pa lesa mi blog, te otro siman!